Fletiomagazine / MHC Fletiomare / April 2020

fletio magazine | april 2020 37 In het opleidingsplan dat bij de doorstart van de club het licht zag, werd de nadruk gelegd op ‘sterk en aanvallend hockey’. Met andere woorden: we willen de bal hebben en het spel domineren. Ik kreeg op een gegeven moment van een Kampong coryfee te horen: wat spelen jullie teams toch goed en herkenbaar hockey. Daar kun- nen wij als Kampong van leren! Dit plan heeft dan ook aan de basis gestaan van de huidige successen van de jeugd. Zo heeft meisjes D1, onder leiding van Daan Broekman, in 2009 op een haar na het dis- trict kampioenschap gemist, heeft jongens B1 in 2016 Super B gespeeld en gaan ze dat dit seizoen weer doen. Jongens A1 is met Paul van Praagh in 2018 derde geworden van de landelijke Super A competitie en meisjes C1 speelt dit lustrumjaar zelfs in de hoogste landelijke klasse: de Super C! Van semi-water naar watervelden Op naar de nieuwe locatie in het Maxima park. De gemeente wilde twee zandvelden aanleggen. Daar werd in eerste instantie instemmend op gereageerd. Twee velden waren immers al het dubbele van wat de club op de oude locatie had. Het was echter een uitgelezen kans om semi-watervelden te bouwen. Dan zouden we een unieke positie in de omgeving innemen. Het bestuur met Karin Pannekoek, HJ Bekedam en Rob Meijaard wist de gemeente te over- tuigen met berekeningen die aangaven dat de club een minimale huurverhoging te wachten stond. En toen het hoofdveld in 2007 eenmaal was aangelegd, wilde men niet anders meer. Veld 3, dat in eigen beheer is aangelegd, werd zonder enige discussie een semi-waterveld. Dit heeft de club een boost gegeven. Het uit de as herrezen Heren 1, waar ik als coach voor mocht aan- treden, had met een semi-waterveld een streepje voor op de concurrentie. Het hoofdveld was lekker snel; iets waar wij goed mee uit de voeten konden. Onze tegenstanders liepen echter al snel achter de feiten aan. In no time kon Heren 1 pro- moveren naar de eerste klasse. Dames 1 bleef niet achter. In 2018 promoveerden zij zelfs, met een groot aantal eigen opgeleide speelsters, naar de overgangsklasse, iets dat op Fletiomare nog nooit eerder ver- toond was. De introductie van kunststofsticks zorgde voor veel hardere passes waardoor de bal snel over lange afstand verplaatst kon wor- den. Het spel werd sneller en sneller. En met nog zo’n grote doorbraak - ons eerste volle- dige waterveld in 2018 - groeide Fletiomare uit tot de club die we anno 2020 kennen. Watervelden worden de standaard. Dat de tijd hard gaat is duidelijk te zien: in de zomer van 2020 worden maar liefst drie van onze velden geüpgraded naar watervelden. Dat betekent nog sneller spel, een nog betere conditie van de spelers en nieuwe technieken van chops (stuiterballetjes) tot aan 3D (passeertechnieken in de lucht). Ook de introductie van de selfpass heeft bijge- dragen aan het verder verhogen van het tempo in een wedstrijd. Over de hele breedte van de club zullen spelers met sprongen vooruitgaan. Revival van het zaalhockey Door de populariteit van kunstgras verdween rond de eeuwwisseling het zaalhockey praktisch van de kalender. Men bleef langer op het veld spelen en dat zorgde, naast meer hockeyplezier, ook nog eens voor extra barinkomsten. Ondertussen is het zaalhockey bezig aan haar tweede jeugd en ploppen de blaashallen in heel Nederland de grond uit. Onze prachtige Fletio Dome is hier natuurlijk het mooiste voorbeeld van. Zaalhockey leeft weer als nooit te voren. Inmiddels mag ik als nestor bij veteranen A meehobbelen en ervaar ik ook zelf de voor- delen van watervelden. Want hoewel veel veteranen het spel op water te snel vinden worden, is de ondergrond een zegen voor het lichaam. Zo hebben we veel minder blessures door de verende ondergrond. Het spel vraagt fysiek wel meer van de hockeyer maar dat maakt de uitdaging alleen maar groter én leuker. Wat de volgende stap zal zijn? Ik ben benieuwd of ik dat nog mee mag maken!